Dün gece yarısı; geç saatlerde, hayatım boyunca gözlerimin önünden silinmeyecek anlar yaşadım.En değer verdiğim arkadaşlarımdan Şişkom'un, erkek kardeşi tarafından dövüldükten sonra, ağzı gözü mor bir şekilde can havliyle kendini sokağa atıp, bize gelmesi ve dahası ve sonrası...
Biraz olsun kendimi ve düşüncelerimi toparlamaya ihtiyacım var şimdi ama bir insan olarak elimden geldiğince "insan olmanın aynı zamanda merhamet öğretisi" olabileceğini ifade etmeliydim, etmeliyim ve içimdeki zehri akıtmalıyım.
Kafam bu kadar dalgın; içim bu kadar dar; vicdanım bir o kadar avaz avaz iken; sahip olduğum "insan olma yetisi" nin gölgesinde öküz oturmuşken; söylemeden duramadım sizlere...
KADINA ŞİDDETE HAYIR!
O kadar sinir oluyorum ki karsimda gorsem su an o abiye naparim bilmiyorm. Nasil bi abiliktir nasil bir insanliktir bu. kendni nasil bu kadar ustun ve herseyi yapabilir goruyolar! İnanamiyorum
YanıtlaSilTürkiye'de kadın kaderi bu galiba. Baba, abi, koca ve hatta kocanın kardeşi ve babası. Bu hakkı onlara kimin bahşettiğini sanıyor bu insanlar anlamış değilim. Arkadaşın için üzüldüm gerçekten. Ama üzülmek yetmiyor işte, toplum olarak artık değişmek lazım, yenilenmek ve modernleşmek lazım. Ataerkil toplumdan çıkıp artık kadınların kadın olarak saygı gördükleri bir toplum haline gelmemiz lazım. Daha çok şey yazardım ama sinirlerim çok bozuldu Pembişim. Seni de arkadaşını da çok öpüyorum. Sevgiler..
YanıtlaSilOf bu hayvanlardan tiksiniyorum. Konuşarak halledilemeyecek hiç birşey yokken bu hınç niye anlamıyorum.
YanıtlaSilYa bir insana nasıl el kalkar!!! Hadi o kırıla sıcası eli kaldırdın arkadaş karşında ki düşmanın mı yaaaa...Aklım almıyor...almıyor....almayacakta:(
YanıtlaSilHangisi daha fena bilmiyorum. Kadına uygulanan şiddet mi yoksa bide bunun kendi kardeşi tarafından uygulanması mı? Şiddet için nasıl bi bahaneleri olur onuda anlamam. Çok acı gerçekten...
YanıtlaSil