Pazartesi Kafası

Ve işte karşınızda PAZARTESİ KAFASI...

Bunu ben uydurdum; neremden uydurduğumu belirtmeye gerek görmüyorum..Bir çizgi film karakteri olsaydım; pamuk prenses falan olmam mümkün değildi; ya Garfield yada Bart'tım kesin.Hatta bırakın çizgi film karakteri olmayı, önceki hayatımda direk Bart hatta belki Garfield olduğumu düşünüyorum bazen, ciddi ciddi..

Pazartesilerden nefret ediyorum!

Ayrı bir kafası var..Filtre kahve bile o kafayı ayıltmıyor.Cümledeki ayılmak, bildiğimiz bayılmanın zıttı olan ayılmak.Kendime gelmem mümkün değil; yaşadığımı fark etmem mümkün değil ve tüm bu koşullar altında yeni edindiğim ve sahibi olmaktan anlamsız bir şekilde gurur duyduğum saksıdaki aloe vera bitkimden farkım olduğunu iddia etmek tam bir hayalperestlik.

Bazen Pazartesi'lerin Cumartesi'den farklı olmadığı zamanları özlüyorum.Üniversitede yaz tatilleri mesela.4 ay tatil, net.Şimdilerde ise o günler bana fi tarihi gibi geliyor; aslında topu topu 2 sene öncesi..Bir haftada Prison Break bitirdiğim günleri; vucudumun şeklini almış klimanın altındaki üçlü koltuğu özlüyorum.

Zamanımın çoğunu özlemek ve beklemek ile değerlendiriyorum ben.Askerdeki esas adamı özlemek,otobüs beklemek, tatilleri özlemek, yemeğin pişmesini beklemek..Uzayıp gidecek özlemek ve beklemek fiiline sahip cümlelerim var cebimde; saçmıyorum sağa sola; can sıkıcı olsa da dillendirmiyorum pek:)

Uyur uykumda sabah kalkıp dişimi fırçalamakla geçip gidiyor zaman.Her şey aslında bu denli basit.

Niknik'e kırıldım biraz; kendisi benim çocukluk arkadaşım, kardeşim..Şu sıralar entellektüel tabirle aramızda bir iletişim kopukluğu olduğuna kanaat getirdim ve çenemi kapattım.Hoş, bu çenemin kapalılığı iletişim kopukluilğunu pekiştirir mi orası tartışılır..

Sanırım tüm bunların hepsine birden; pazartesi kafası deniyor ve nereden uydurduğumu tahmin edebileceğiniz üzere; bunun adı PAZARTESİ KAFASI.

Ve bugün günlerden pazartesi...