Asker GünlükLeri Ders 3: O'nun dönüşü artık hiç bir şeyin öneminin kalmadığının habercisidir...

Verdiğim sözü tutmanın zamanı geldi çattı; nitekim bu bir veda yazısı..."Asker Günlükleri " defteri artık benim için kapanıyor.Daha önce; kaleme alması dahi beni üzüyor olsa da asker beklemenin ne kadar sarsıcı,ne kadar zor olduğunu ister istemez fazlasıyla dile getirmiştim, daha doğrusu getirmişim; farkında olarak yada olmayarak..Son 6 ay içindeki her yazımda gitgide artan yalnızlaşmışlık, kalabalıkta kaybolmuşluk serzenişlerine göz gezdirdim;yüzümde hafif bir gülümsemeyle..

Esas Adam'ın askerliğine son 6 kala; asker günlüklerinin üstündeki tozu üfleyip rafa kaldırmaya karar verdim.Ömürden giden 6 ay..İnsanın hayatında 6 ayda neler değişebiliyormuş; ilk defa bu denli fark ettim.

Biz birbirimizden bu kadar uzakken; 2 kuzenim evlendi, 2 bayram geçti, yıl dönümümüz ve doğum günlerimiz yitip gitti ömürden,"Rüzgar bebek" ailemize ve hayata merhaba derken; dedemi kaybettik...Bense; acısıyla, tatlısıyla alabildiğine yalnızlık; yarım kalmışlık...Nitekim; çok özledim...

Kilo verdim bu süre içinde, neşelendim, hüzünlendim, ama yine de günde 3 öğün yemeye devam ettim, sabah işe geç kaldım, iş yerinde de bol bol kahve tükettim, dibi gelince saçlarımı boyattım, çeyizimi hazırlamaya başladım, bittabi kredi kartımın taksitlerini ödedim,düğün derneklere katıldım, gezdim bir yandan da gezdirdim,şegiyle attalara gittim (bu şegi'yi çişe çıkartmak anlamında), ama yine de yalnızlık sendromuna yakalanmadan edemedim, Rüzgar bebeği kucağıma alırken; dedemi toprağa verdim...
Ama en önemlisi tüm bunları yaparken çok özledim...

İnsanın kendini -yarım- hissetmesi kadar içler acısı bir durum yokmuş meğer.Ömürden silinen 6 ay..Başkasına kısa; sana ömür gelen bekleyiş..

Şükür ki Asker Günlükleri için bir veda yazısı bu..Yıllar sonra dönüp baktığımda tebessümle okuyacağıma emin olduğum kelimelerle; son 6 ayımı gözlerimin önünden geçiren, boğazıma düğümlenen kelimeler nasıl oluyor da aynı olabiliyor...Hayat ne kadar şakacı aslında.Ötesi değil...

31.10.2014 tezkere günümüz; bu kaçıncı söyleyişim bilmiyorum; sayılı gün çabuk falan geçmiyor...Allah'ım vatani görevini yapmakta olan Mehmetçiklerimize güç kuvvet versin; sevenlerine ailelerine sağ salim kavuştursun,bizim kalbimiz hep onlarla...Darısı diğer Mehmetçiklerimizin başına...

Ve dahi; onun dönüşü artık hiç bir şeyin öneminin kalmadığının habercisidir...

Elveda "Asker Günlükleri"...