Yani ne bileyim; sanırım bazı insanlar için büyümek zor zanaat.
Ya büyümek zor zanaat, ya da seninle büyüyen sorunlarına çareler üretmek..
Geçtiğimiz Mayısta evlenmeyi hedefleyip evlenememiş olmam cümle alemin malumu..Eskaza bloglarsam gördüğüm; hatta yaklaşık 10 dk önce kadar onayladığım yorumlardan birinde "yanlış hatırlamıyorsam" yemek takımından mı ne memnun olup olmadığımı sormuşlar.Bir tokat da buradan yedim anlayacağınız ve cevap yazmayarak suskunluğumu bir kez daha perçinledim. Şaka bir yana; vallahi memnunum, sonuçta bir köşede sessiz sakin kutularında bekleyen çeyiz eşyacıklarım onlar, bir zararları yok yani:)
Güzel bir bayram tatiliydi, esas adam buradaydı her şeyden önce. Dahası akıl almaz şekilde, her ne kadar bir sonraki görüşme tarihimizin net olmayışının getirdiği bir iç sıkıntısı olsa da pek bir piti pitiyim. Spagat yapayım derken taklaya gelmiş tavşancık gibiyim...
Tüm tıkırlığında ilerliyor hayat, bazen de tam takırlığında.
Sen sen ol "hadi yine iyisin" diyebileceğin iç huzurunla kal ey sevgili, pek sevgili; canım kendim...