Bir bloggerın gizli dramı

-Herkese merhaba, artık ben de blog yazmaya karar verdim ve işte buradayım!

-Bak pezevenge...Nasssıı da ümitli, sanırsın biz de el pençe divan, yazsa da okusak diye bekliyohh!

Sen, blogger arkadaşım; başlarda her şeyin ciddi ciddi sen yaz millet okusun, sen çal onlar oynasın şeklinde ilerleyeceğini diye düşündün değil mi? Bir de bloga şöyle bir afilli giriş attırdın ki sorma gitsin.. Vay anam vay, tüm blogger alemi de seni kucak dolusu sevgi ve hürmetle bekliyordu.. Haa bir de daha ilk postunda herkese gönülden bir merhaba çaktın ki hayran kitleni daha ilk günden üzmeyesin, 2 vakte kalmaz bir sevgi yumağı olasınız. 

Götünden şişlerler adamı valla...

Blogger kişisinin gizli dramıdır bu arkadaşım, değil ilk postun, yanında 2.703 tane 0 olan noncentilyonuncu postu da yayınlasan kimsenin umrunda olmayabilir.

Denersin...
Ama senin olayın başka, aleme adım attın ya burnun inceden inceye koku almaya başlar. Nutella'nın bittiği yerde ayarsın olaya, önüne gelen herhangi bir blogun son postuna osuruktan birkaç güzel söz yazar sonuna da "Ben de blog açtım, henüz yeniyim, buyrun beklerim" diye link koyarsın. Adem oğlusun en nihayetinde.. 

Çeşitli travmatik dönemlerden geçersin.

-"Hıhhh yeni kaydı oluşturdum, mis gibi oldu, yorum yağacak ehehehe!"
-......
-......(hiç yorum gelmez, için daralır da daralır en son milletin kıytırık postlarına yazılan iki haneli yorum sayısını görünce olayın boyutu acizlikten, fesatlığa doğru kaymaya başlar.."
-Sağa sola yorum yazayım en iyisi ehehehe! 20 tane yeter herhalde ehehehe!

Sonuç itibariyle sizi bekleyen süreç çok nettir, ya direnirsin, ya da internet çöplüğünde yerini alırsın. Genellikle direnmeyi seçersin, denersin...

Haksız mıyım len?

Devam edecek....