25 Mayıs 2020 Pazartesi

Anne olma maceram



Benim anne olma maceram biraz uzun sürdü.

Oğlumdan önce iki sağlıksız hamilelik yaşadım ve zorlu yollardan geçtim. Benzer şeyleri yaşayan başka kadınların yalnız olmadıklarını ve yolun sonunda bir ışık olduğunu bilmelerini isterim. Birçoğumuzun düşük, dış gebelik, kimyasal düşük, mol gebelik gibi sağlıksız hamilelikler hakkında fikri olmuyor, ta ki başa gelesiye kadar...

İlginçtir ki; etrafımızda bunları yaşayan yokmuşcasına, sadece mutlu haberi alıyoruz bebek bekleyenlerden. Kimse kalkıp da, düşük yaptım yada kimyasal gebelik olmuşum diye haber vermiyor. Aslında öyle değil.

Birçok kadın da benim gibi mücadeleler vererek anne oluyor.

Oğluma hamileliğimden önce bir düşük bir de dış gebelik yaşadım. Her ikisinde de çektiğim fiziksel ve duygusal acıyı tarif etmem mümkün değil... Düşük sırasında defalarca hastanelik oldum. 6 ay vucudumun kendine gelmesi için bekledim. Tekrar hamile kaldığımı öğrendim ve birkaç hafta içinde dış gebelik teşhisi koyuldu. İç kanamaya sebep olduğundan, ilk gecesi yoğun bakım ünitesinde olmak üzere 7 gece hastanede yattım.

Yaşadıklarım beni zamanla daha yorgun, mutsuz, karamsar bir kadın haline dönüştürdü. Eşimle birlikte genetik testler de dahil olmak üzere birçok tetkik yaptırdık. Hem bu testlerin sonuçlarının çıkması zaman alıyordu, hem de vücudumun dinlenmeye ihtiyacı vardı. Böylelikle sonraki 6 ay da hastane yollarını arşınlayarak ve gözyaşlarıyla geçti. Sonuçta hiçbirşeyimizin olmadığını söylediler.

Kendimi hazır hissettiğimde, ümidimizi kaybetmeden denemeye devam etmeye ve bu konu üzerinde çok fazla düşünmemeye karar verdik.

Bu kararımızdan hemen sonra iş sebebiyle başka bir şehre taşındık. Yeni evimizi kiralarken; hakkımızda hiçbirşey bilmeyen ev sahibi Hayriye abla "Bu ev çok uğurludur, buraya her gelenin bebişleri oldu, bu evde doğdular büyüdüler, sizin de bebeğiniz olur inşallah." demişti.

O evime yerleştikten birbuçuk ay sonra hamile olduğumu öğrendim...

Oğlum; 28 Kasım 2018 Çarşamba, saat 17.25te, 3 kilo 560gram olarak dünyaya geldi.

Dünyanın en güzel duygusu annelik...

Umudunuzu kaybetmeyin...

Anne olan,
anne olmak isteyen, 
anne olmak istemeyen ama kalbinde anne sevgisi taşıyan her kadına...

1 yorum:

  1. Hoş gelmiş sefalar getirmiş. Öncesinde ve sonrasında ne zorluklar çekilse de hep hoş gelirler, biliyorum 💗

    YanıtlaSil

Blogger anneler fenomen çocuklar; anne bloggerlar teşhirci mi? Neden kendime anne blogger diyorum?

Bir evin bir kızıyım. Annem ben henüz 1 yaşındayken geçirdiği yüz felci sonrasında hastalanıyor ve ömrünün sonuna kadar yardıma ihtiyaç duya...