Saçımdaki ilk beyazımı biraz hüzün, biraz da hayatta bazı şeyleri başarmış olmanın getirdiği vakurlukla karşılayalı çok oldu mesela. En önemlisi anne oldum ben. Hakkında fersah fersah yazsam tarif edemeyeceğim mutlulukları yaşatan oğlumu koynuma alalı tam bir buçuk yıl oldu. Adı Gökalp. Gök gibi mavi, Alp gibi yiğit bir oğlan, benim oğlum... Anne olunca tamamlanıyor insan.
Annem öldü benim. Bir buçuk ay önce. Annesi ölünce yarım kalıyor insan. İşte bu yüzdendir ki anne olduğumda ve annem öldüğünde anladım ben hayatı...
Tüm bu geçen zaman içinde; benden geriye orta yaşlarına merdiven dayanmakta olan, bir kadın, bir anne, bir hayat mücadelecisi kaldı.
