Blogger anneler fenomen çocuklar; anne bloggerlar teşhirci mi? Neden kendime anne blogger diyorum?

Bir evin bir kızıyım. Annem ben henüz 1 yaşındayken geçirdiği yüz felci sonrasında hastalanıyor ve ömrünün sonuna kadar yardıma ihtiyaç duyacağı bir hayata adım atıyor. Bu sebeptendir ki; tek çocuk olarak kaldım ve babam, annem, anneannem, dedem hep birlikte yaşadık. Yani; 2 anne 2 baba ile büyüdüm. Sonradan; "Ama benim kardeşim yok." diye duygu sömürüsüyle bir köpek aldırmışlığım da var, o ayrı konu. Bu anlattıklarım bir romanın birkaç satırlık özeti sadece. Siz neresinden tutarsanız tutun, "ben" 📍çok büyük işler başarmış bir kız çocuğuyum, bunu bilin yeterli.

Bu blogu; caaanım oğlum Gökalp'e anılar biriktirmek için yazıyorum. Bir zamanlar; başka bir kimlikle ve başka bir yayın adresiyle buradaydım. Şimdi "anne blogger" kelimesini daha uygun bulduğum için bu şekilde devam ediyorum. Neden 🎈Bigudili Anne derseniz; dürüst olmak gerekirse bir tercih meselesi değildi. Zira; birçok kadın anne blogger'ın önüne gelebilecek kelimeleri çoktan tüketmişti. Nasıl mı? Anlatayım.

Blog nedir❓Blog kişisel bir web güncesidir. Blogger nedir❓Bu günceyi yazan, içerik sahibidir. İngilizcedeki "-er" eki ona bu vasfı kazandırmaz, bu işi gerçekten yapıyor olmak bu vasfı kazandırır. Yani ingilizcede de "-er" eki; işi yapan kişiyi ifade ederken kullanılır. Anladın? Diyorum ki; blog yazmayan (dolayısıyla blogger olmayan), birçok kadın, hatrı sayılır takipçisi olan sosyal medya hesabı (bkz. instagram) sahibiyse; zaten anne blogger'lığın kitabını yazmış oluyor. Aslına bakılırsa;📍hem "anne", hem "blogger" olmaya çalışınca; hayat öyle sosyal medyada göründüğü gibi toz pembe değil. Sürekli kirlenen çamaşırlar, dağ gibi bulaşıklar, bitmek bilmeyen bir dağınıklık... Sonra "amaaan blog yazacağıma çocuğumla çılgın partileyelim" tercihinde bulunuyor olmak... Bunu blog sloganımda da kullandım; ("sadece" anne olmaktan artakalan vakitlerde yazar). Nitekim; öyle.

Ben herhangi bir anneyim. Blogum da dahil olmak üzere "içerik sayfası" olarak kullandığım hiçbir sosyal mecrada Gökalp'in (hatta hiçbirimizin) tek bir fotoğrafını göremezsiniz. Bu beni; herhangi biri/herhangi bir anne yapar ki; bence doğru olan da bu. 

Aklıma gelmişken; bilmem hiç dikkat ettiniz mi; bazı anneler bebeklerinin/çocuklarının fotoğraflarını yüzlerini emojilerle gizleyerek paylaşıyor. Aman yarabbim! Yahu; bir kere kim naaapsın senin kırkağaç kavunu suratlı bebeni; bu 1. Madem yüzünü kapatacaksın, o zaman ne amaçla paylaşıyor olabilirsin; bu da 2. Bir diğer güruh ise; aynı emojileri bebeklerinin fotoğraflarının açıklamasına yerleştirerek; e bi maşallah'ınızı alıyorlar. İçerik yok, fikir yok, bilgi yok. Dahası bu çocukların fotoğrafları sponsorlu gönderi şeklinde anasayfalarda çıkıyor. Düz mantık yürütelim; anneler para ödeyerek çocuklarının fotoğraflarını servis ediyor. Hele bir de mavi gözlü falansa, tamam bu iş. Profillerine baktığımda binlerce takipçileri olduğunu görüyorum. İçerik arıyorum hemen, yok, bir maşallahımızı istediği fotoğraflar devam ediyor. E ne diyelim;📍maşallah.

🤍🤍Durum bundan ibaretken; çocuk fotoğraflarının herkese açık olan "içerik sayfalarında" reklam amaçlı paylaşılmasını doğru bulmuyorum. Bir kere o bundan haberdar olacak yaşta mı, olsaydı nasıl karşılardı yada bebeğinin eline tutuşturduğun  oyuncağa methiyeler düzerek birkaç süslü fotoğrafla reklam parası almak📍anneliğin hangi tarafında? Bu çocuk aklı kemale erdiği zaman nasıl hissedecek? Bu fotoğrafları kötü niyetli kişiler görüyor olabilir mi? Bence asıl soru/sorun da bunlar. Amacım yargı dağıtmak değil, farkındalık yaratmak.📍Yoksa elbet; "Herkes kendi işine baksın."🤍🤍

İşte bu sebeplerle instagramda başarılı olma gibi bir hedefim, çabam yok. Blogumun yükselen grafiği beni çok memnun ediyor.🤍Gün geçtikçe annelerin yolu buraya daha çok düşmeye başlıyor ve ben bundan fazlasıyla mutlu oluyorum.🤍Fakat artık blog dünyası ölüyor; örneğin buraya Google'da birşey araştırırken gelen bir okuyucu sonrasında yok oluyor, gitmek zorunda kalıyor. Belki birkaç yazıda dolaşıp, sonrasında instagramına dönüyor. Çünkü orayı takip etmek çok daha kolay. Dürüstçe söylemeliyim ki; instagramı blogumdaki yeni yazıları duyurmak için bir araç olarak kullanmayı deneyeceğim. Deneyeceğim diyorum, çünkü çarşı karışmış durumda. Zaten bizim instagramımızı kim naaapsın, allaaasen. Fotoğrafımız yok ki bizim.😉📍Ama bizim; dört duvar arasına sıkışmış vaziyette, Gökalp'in babasının yurtdışında çalışmasının hem bana hem de şeker portakalıma getirdiği zorluklar ve diğer herşeye rağmen; birlikte büyük mutluluklar yaratmayı başardığımız sıcacık evimizin içinden anne oğul anlatmak istediğimiz daha çok hikayemiz var.

Yine bana gelince; siz benim kim olduğumu çok iyi bilirsiniz.🙂 (Hatta iyi bir çocuk çocuk olursanız, birgün ormanda şirinleri bile görebilirsiniz.) Ben; herhangi biriyim. Yalnız başına bir çocuk yetiştiren, iki üniversite mezunu, ingilizce bilen, ev hanımı anneyim. Çocuk gelişimi, psikolojisi vs. konularda uzman değilim. Pedagog yada psikoloji mezunu değilim. Uzman anne hiç değilim. (Bu arada; instagram anneleri ya da bazı blogger annelerde en nefret ettiğim şey "uzman anne, en iyisini/doğrusunu bilen anne imajı çizmeye çalışmaları). Yeri gelmişken instagramda sahte psikologlar, pedagoglar,  hemşireler falan türemiş, dipnot ekleyeyim, aman diyim. Bu insanlar ne kadar gerçekler ve gerçekte ne kadar mutlular; dahası ne kadar "anneler", herşey anlattıkları veya fotoğrafladıkları kadar gerçek mi merak ediyorum. 

Bu yüzden kilit kelimeyi bulmuşum ben. 📍Sadece📍anne olmaktan artakalan vakitlerde 📍yazar. Yani ben sadece anneyim. Vaktim kalırsa da birşeyler yazar'ım. Yazdıklarım yaşadıklarım, yaşadıklarımız. Sıradan bir annenin güncelerini tutuyorum; önce oğlum, sonra yolu buraya düşen herkes için. Bu sebeple anne blogger'ım. Kimseye annelik satmak için değil.

 

2013 Temmuz'dan beri bu bloga yazıyorum. Kıyıda köşede duran günlüklerim hep oldu. 📍Hele ajandadan bozma bir defterim var ki... Gökalp yeni doğduğunda yani ben lohusa kafasındayken; ya bakamazsam, kazayla elimde parça pinçik olursa bu evlat diye çocuğu ıslak  peçete taşır gibi taşıdığım zamana ait. Saat saat; 30cc mama verdim, tahminim 20cc de memeden emmiştir, yarım çay bardağından biraz daha az kustu, osurdu, sıçtı, batırdı, ağladı, uyudu, gene uyandı, bak gene sıçtı diye notlar aldığım bir defter bu.📍 Yani anneliğin iksiri bu defter, bu defteri okuyan bir erkek bile olsa; vallahi içi annelik dolar. Öyle bir defter bu.

Ben istedim ki bu defter bir kendine gelsin artık. Katmer katmer anne oldum çünkü (desem de inanma); e şeker portakalıma anlatacaklarım da vardı. Bir de babası yurtdışına gidince; iki kişilik hem küçücük hem de kocaman bir dünya kurmuştuk. Bunları bir yere yazmak lazımdı. Başkaca bir isim ve yayın adresiyle sürdürdüğüm; yada -emediğim? blogumu anne blogger olacak şekilde revize ettim. O anne bu anne, zırt anne pırt anne derken bana geriye kaldı 📍Bigudili Anne. Bir sor hayatında kaç kere bigudi taktın. Sayılı. Tamamdı. Öyle oldu, çünkü neden olmasındı?🎈

Blogumun sloganında kendimle dalga geçtiğim; mükemmel, modern, süper, harika anneler var ya; hepsi oradalar.📍Boşuna buralarda vakit kaybetmeyin. En güzel en harika anneler, Falanca's momlar Filanca's momlar... 

Bu konularda yazan "çok nadir" ve genellikle "gerçek uzman" kimliğinde olan sayfaları severek takip ediyorum. Fakat aynı zamanda; yayınlarının içeriklerinde yer alan gizli reklam cümlelerini keşfettiğimde rahatsızlık duyuyorum. Öyle profesyonelce yapıyorlar ki bunu; anlamak için gerçekten iyi bir okuyucu hatta neredeyse biraz yazar olmak gerekir. Soğuyorum öyle ben. 

Lohusa kafasındayken;  (hani kazayla elimde parça pinçik olursa bu evlat diye Gökalp'i ıslak  peçete taşır gibi taşıdığım zaman) benim için dünya çok karmaşık bir hal almıştı. Bir anne olarak; bebeğime yetebilme arzusu, hatta artabilme hırsı. İşte o dönem bir arkadaşım; Tevhide Dadı'ya baksana ya instagramda, sen onu bir incele demişti. O günden beri hayatımda kendisi. Eğer henüz tanışmadıysan; osuruktan nem kapan bir kadının önerdiği bu sayfanın, ne olduğunu merak etmiş olabilir;  ▶️buradan bakmak isteyebilirsin. Sarıl o sayfaya, iyi gelecek.

Ah; bu arada;📍📍📍Bu bir hırs değil, merak etmeyin. Birgün gelip de blogumda bebek bezi yada deterjan reklamı yapmayacağım. Boşuna yollamadık filinta gibi kocayı yurtdışında çalışmaya🤪📍📍📍 Amacım onca ıvır zıvır'ın içinde, "bir şekilde" daha çok okuyucuya ulaşmak. Daha çok okunabilir olmak demedim, dikkat ediniz. Orası önemliydi de.

Yine bana gelince;📍ben yaşadığı hayattan memnun olan biriyim. En önemlisi bu. Eğer yaşadığınız hayattan içten içe memnun değilseniz ve dahası memnunmuş gibi yapıyorsanız/yapmak zorunda kalıyorsanız zor durumda olduğunuz ve bir yalanı yaşadığınız anlamına gelir. 

Sahip olduğunuz ne ise; onun kıymetini anlamak için kalbinizin en derinlerini arayın. Önce maneviyat diyorum, anladın?

Yazıyorum buraya; dikkatli bakınız. Hergün birbirine benziyor... Evin içine hapsolduk falan filan. Çok yazdık, çok okuduk bunları. Ben başka birşey anlatacağım, sen ne anlaman gerektiğini bulacaksın.❓❓❓

Şimdi ben; 80lt hacimli bir kova aldım. Napıyorum? İçine su doldurup, gece yatmadan önce Gökalp'i yüzdürüyorum. Küvet yok bizde, duşakabin. Yazın da gidecek yazlık yok. 80lt kova, dikdörtgen, çok da sağlam, 85tl.📍Yani diyorum ki; bir yerlerden mutluluğun ciğerini söküp çıkartmak çok kolay diyorum.

Anlatabildim mi❓

Bir dönemin meşhur yarışmasında jüri koltuğunda oturan Yıldız Tilbe şunları söylemişti:

Ben buraya kimseyle kavga etmeye gelmedim. Kimseyi eleştirmiyorum. Eğer eleştirilecek bir durum varsa, ben bir eleştirmeye başlarsam kimse kalmaz ortada, onu da söyleyeyim, tamam mı? Herkes önce gözündeki çöpe baksın, sonra beni değerlendirsin. (...) Ayrıca başkalarında olan kültür bende olmasın, istemiyorum, hiçbir şekilde. Anlatabiliyor muyum? Müzikal konuda da, şeytan da çok şey biliyor, şeytanın bilmediği şey yok ama ben saygı duymuyorum. Lanet olsun kör şeytana! Tamam mı?! O kadar.''

Şimdi bu da nereden aklıma geldiyse....

Sevgiler;

Bigudili Anne Blogger🎈