Sonbahar hüznü

Bilmem hiç farkettiniz mi; artık insanlar daha mutsuz. Hani şu sosyal medyada paylaşılan mutlu fotoğraflar var ya; o insanlar nerede, neden sokaklarda insanların yüzü gülmüyor? Sokaklara dikkatli bakın; insanlar omuzları düşük yürüyor, kimsenin hayattan fazla beklentisi kalmamış gibi. Ben farkediyorum.

Hergün öğle uykusundan önce Gökalp'i nenesine götürüyorum. Bizim evimizden 7 sokak ötede. 

Sonbahar iyiden iyiye kendini göstermiş, dökülen yapraklar kaldırım kenarlarında birikmiş, yol boyu ayaklarımızın altında çıtırdıyor. Sonbahar hüznü heryerde mi, yoksa sadece bizim mahalleye mi uğradı bilemiyorum.

Caddenin karşısına geçip bir süre daha yürüdükten sonra, sokakların silüeti hızla değişmeye başlıyor. 

Binalar, yollar, kaldırımlar, ağaçlar, parklar ve insanlar gittikçe daha yorgun gözüküyorlar. Hüzünleniyorum biraz.

İnsanların hayatlarını değiştiren kudret birkaç sokak ötede olmak mı yoksa o sokakta oturmaya onu iten her ne sebepse o mu? Daha ileri yürüsem, daha çok mu hüzünlenecektim? 

Evleri bahçe katı, şimdilik bize havadar oluyor ve kış geldiğinde bunu özleyeceğiz.

Meyvemizi yiyoruz, aynı sokaklardan yürüyerek evimize dönüyoruz.

Hayat kaldığı yerden devam ediyor.