Öğle uykusundan sonra Gökalp'le gezmeye çıktık. Elimden tutuyor, birlikte geziyoruz. Birlikte hava alıyoruz, bir de marketten, fırından, mandıradan ufak tefek birşeyler...
Maksat hayatı öğrensin. Yolda kedi, köpek, ağaç, çiçek böcek ne varsa onların avcılığını yapıyoruz. Görsün, yaşasın, dinlesin, arasın, bulsun, isimlerini öğrensin... En önemlisi de eğlensin.
- Dört duvar içinde, bir de üstüne bebeklik ve çocukluk arasında; 2 yaşında olmak nasıl bir his?
- Ailesini geçindirmek için yurtdışında çalışmak zorunda olan baba ile bütün ilişkisinin whatsapp görüntülü arama ile sınırlı olması?
Akşamları eve gelen bir babası yok Gökalp'in.
Hayatta en büyük fedakarlık ne sizce? Çok sevdiğin birinin iyiliği için ondan ayrı kalmayı bile göze almak mı mesela?
Aslında hayat sandığımızdan çok daha basit. Mutlu olmak için çabalıyoruz. Daha önemlisi de sevdiklerimizi mutlu etmek için.
Market ve kıyafet alışverişimi, kira ve fatura gibi bütün ödemelerimi internetten yapıyorum. Kırk yıl düşünsem internetten ekmek alacağım aklıma gelmezdi. Donduruyorum elimin altında bulunsun diye. Ekmek almaya gidemediğimde fırında ısıtıp yiyoruz. Yarın da öyle günlerden biri olacak. Donup çözülmüş ekmeğin tadının değiştiğini, sanki içine buz kokusunun sindiğini farketmiş miydiniz? Ben bu pandeminin getirdiği yalnızlık hissinden ve ekmekteki buz kokusundan çok yoruldum.
Oğluma tenceresi kaynayan, temiz, sıcak, mutlu, huzurlu bir yuva verebildiğimiz için her gün şükrediyorum. En çok da Gökalp'imle gurur duyuyorum. Beni bu kadar güçlü, tek başına bir hayatı idame etmesini ve harika bir çocuk yetiştirmesini başaran bir kadına dönüştürdüğü için.
Daha önemlisi bir anne olarak; ileride kendisiyle gurur duyan bir çocuk yetiştirmek istiyorum ve bunu başarmayı umuyorum.
Her anne gibi elimden geleni ve fazlasını yapıyorum.
Böyle bir annesi olduğu için çok şanslı
YanıtlaSil🎈 o şans bana ait...
SilAnne olmak garip bir şey. Sen anne olarak herşeyi yaparsın da başkası gıkını çıkarsa için cız eder.
YanıtlaSilValla ben onu doğduğu günden beri büyük bir adam gibi kabul ettigim icin🙂 ona ne ben bir laf edebilirim, ne de bir baskasi🙂
SilGökalp çok şanslı. :) vee buu pandemi ne çok etkiledi çocukları. insallah telafisi mümkün olur
YanıtlaSilÖzellikle de; okul hayatına adım atacakken evde kalan çocuklara çok üzülüyorum.
SilBir de Gokalp gibi; tam dünya diye birseyin var olduğunu anlayacakken; sokaklardan mahrum kalan minik yaş grubuna.
Herşeyin farkında olmak ve bunu içselleştirerek hayata bakmak çok güzel. Gökalp, güçlü, anlayışlı, şefkatli bir birey olarak yetişirken, kadınlara yaklaşımını da oluşturmak şu anda sizin elinizde. Bunu en iyi şekilde yapacağınızı anlatımlarınızdan algılayabiliyorum. Zor günler geçiriyoruz cidden. Dost sohbetlerini sadece whatsup ve zoom görüntülü konuşmalarında yapabiliyoruz. Sarılmak ne büyük nimetmiş. Geçecek, elbet geçecek bu günler. <3
YanıtlaSilGercekten günlük hayatta yaptığımız birçok sıradan şeyin aslında nimet olduğunu anlamamızı sağladı geçirdiğimiz bu dönem. Cok tesekkur ediyorum. Her anne, kendi bebeğinin sahip olabileceği en iyi annedir. Ben de Gokalp icin oyle olmaya çalışıyorum.
SilŞartlar ne kadar değişti :/ Nereye doğru gidiyoruz,çocuklarımıza nasıl bir hayat bırakıcaz :/ Allah sonumuzu hayır etsin..
YanıtlaSilCook üzülüyorum bu dönemin çocuklarına. Cok yalnız kaldılar, cok dünyasiz kaldılar... sevgilerimle
SilSevgili Bigudili Anne; inanın hiç sorun olmayacak. Benim kuzularım şu anda 22 yaşındalar ve bebeklik, çocukluk, ergenlik ve genç erişkinler dönemlerinde babaları başka şehirde ya da yurt dışında çalıştı. Üstelik görüntülü arama o zamanlar ütopik bir hayaldi. Neticede gayet normal ve harika insanlar oldular. Babalarıyla da normalin dışında bir ilişkileri olmadı bu ayrılıklar sonucu. Tek bir şey var, bizim üçümüz arasındaki iletişim ve tuhaf yakınlık babalarıyla aralarında gelişmesi. Belki ayrılık yaşamayan ailelerde de böyledir, bilmiyorum. Neticede anne ile kurulan ilişki her zaman babayla kurulandan daha yakın oluyor. Yani oğlunuzla aranızda çok özel bir yakınlık gelişecek ama babayla da bir problem çıkmayacak. Daha ne olsun 🤗. İnşallah yıllar sonra; “ Sevda ablanın dediği çıktı “ dersiniz. Zor günler yaşıyorsunuz ama güzel idare ediyorsunuz, maşallah. Bir tarafını yayıp oturan, sonra da her ıvır zıvıra zırlayan, tüm kerametleri o bebeciği doğurmaktan mütevellit olup bunun için madalyalar bekleyen doyumsuz- gereksiz- yetersiz hatunlardan olmaktansa, böyle çile çekerek insan yetiştirmek daha yüce geliyor bana. Üç beş yıl sonra kendinizle gurur duyacaksınız, kimsenin takdir etmesine de gerek duymadan üstelik. Sevgi ve sağlıkla kalın.
YanıtlaSilBu ablaca cevabınız için o kadar memnun oldum ki. Bazen kendimi yalnız hissediyorum tabi, bazen de güçsüz. Yine de gun sonunda hadi bakalım bir gün daha büyüdün diyorum ona, ben de bir gün daha olgunlaştım. Diye diye,,, babasını bekliyoruz. Aslında çok olağandısı bir durumun içindeyiz. Ama ben şöyle düşünüyorum. Evde olup da varlığı belli olmayandan yada varlığı zarar olan bir babadansa; varsin uzak olsun kalbi oglu için atan ve onun için çalışan bir baba cok daha yeğdir. Buyuk motivasyondu yorumunuz. Cok sevgilerimle🎈
Silgüzel blog teşekkürler
YanıtlaSilSevgiler
SilSizin Gökalp'le ilişkiniz iyi de, bir baba olarak babasını düşündüm. Ayrı değildik ama şantiyelerde uzun mesai saatleri çocuklarımla yeteri kadar ilgilenmemi engelliyordu. Geceleri eve geldiğimde, sabah erken evden çıkarken uyuyorlardı. Özellikle oğlum hep yüzüme vurmuştur bunu. Evet şartlar bunu gerektiriyor ama bir şeyler kazanırken kaybettiklerimizi fark etmiyoruz. Bu bir denge, alış veriş. Devlette görev yapsaydım, şimdi o kadar rahat bir yaşantım olmazdı ama çocuklarımla daha çok ilgilenebilirdim. Babalar da çocuklarının yanında olmak onlarla oynamak ister. Umarım bir an önce kavuşursunuz birbirinize. Yine de Gökalp şanslı bir çocuk, sizin gibi bilinçli bir anneye sahip:)
YanıtlaSilBir baba olarak yorumunuz degerliydi. Benim de eşim mimar, şantiye nerede biz orada derken; birgun baktik ki burada is kalmamış, yurtdisi kapıları da acilmis.. serhat da öyle der; memur olsaydım, turkiyede olsaydım... daha iyisini yapmama imkan yoktu diye. Şartlar ne ise onun içinden varolmaya çalışıyoruz işte... birlikte olacağımız günlerimiz de olucak inşallah. Cok tesekkurlerimle🎈
SilÇok ilgili ve duyarlı bir annesiniz. Şartlar uzak kalmaya mecbur etse de siz bunun da üstesinden geliyorsunuz imkanlar doğrultusunda. Tebrikler 😌
YanıtlaSilPandemi ilk cocuklari sonrasında anneleri derinden etkiledi. Genelde benim gibi evde olan anneler, artik yaratıcılıklarının sınırlarını zorlamaya başladı. Bir de tabi ailevi ayrılıklarımız var.. idare ediyoruz bakalım. Cok sevgiler♥️
Silhadi hadi hepsi geçceeek :)
YanıtlaSilSen öyle diyorsan😆🎈
SilAnne değilim ama zorlu bir süreç olduğunu biliyorum.Kolaylıklar dilerim...
YanıtlaSilHepimiz birçok noktada tıkandık bu pandemi sebebiyle. Anneler, babalar, işçiler, esnaflar, sağlıkçılar... herkes bir şekilde payına düşeni aldi. Ben de üniversite mezunu ev hanimi kontenjanından annelikle payımı aldım🤣 sevgilerimle
SilBirlikte güzel günlerinizin olmasını diliyorum..
YanıtlaSilCok teşekkürlerimle 🪁
SilDört duvar içinde, bir de üstüne bebeklik ve çocukluk arasında; 2 yaşında olmak nasıl bir his?
YanıtlaSilbugünlerde bunu soruyorum ben de
bazen berk benden tiksiniyormuş gibi bakıyor gibi geliyor bugünde mi sen ?
en fazla dışarı çıkıp sizin yaptıklarınızı yapabiiliyoruz ama yine sadece benle..
umarım bu döneme gelen bu yaş dönemleri onları ileride asosyal,yalnızlığa aşık bireyler yapmaz..
hislendim bak şimdi ...
Aksine, Berk senden değil, gun icinde yaptıklarınızdan sıkılmış bence. Korkma birsekilde hakkından geleceğiz.
SilBak bu 2 yaş sendromuyla ilgili bir yazı yazmıştım.Oyle klasik internet onerileri değil yani. Kendi anne tecrubem. Okumadiysan koyuyorum linkini. Ciddi ciddi kendi tecrubelerim ve cok faydasını gördüm. Cok geveze ol, acayip büyük adamdan say onu falan. Cok farkedicegini gozlemliceksin.
Ekliyorum.
https://bigudilianneblogger.blogspot.com/2020/12/2-yas-sendromu-annelere-tavsiyelerr.html
Dönse mi dönmese mi? Dönse bizi bir işsizlik bekliyor olacak, dönmese de bu ayrılık gün geçtikçe katlanılmaz bir hal alıyor. Bunu blogumda yazmaktan bile çekiniyorum mesela. Gücümü kırarım kendi kendimin diye, yazarken... hüzünlenirim diye. Pek düşünmemeye çalışıyorum bazı şeyleri. Kolayını böyle buldum sanirim🙂 cook tesekkurler caaanim andromeda
YanıtlaSilAcaba hangisini beğendiniz 🤣 ben hiçbirini okuduğunuzu sanmiyorum🤣
YanıtlaSilBir anne olarak gözlerim dolarak okudum hayatta hersey onlar için Allah uzun ömürler versin
YanıtlaSilCok gec gördüm yorumunuzu. Anonim olarak bıraktığınız için mi, cevabımı da geri donup okur musunuz bilemem. Cok tesekkur ederim. Hepimiz elimizden gelenin en iyisini yapmaya çalışıyoruz. Her bakımdan. Ben bir bakımdan yazdim sadece🙂 amin, sizin de miniginize mutluluklar, esenlikler dilerim. Sevgiler
Sil