27 Ekim 2014 Pazartesi

İşten ayrılma sorunsalı

Biraz kendime zaman ayırmalıyım artık..Çok zor bir dönem geçirdim, şükür ki bitti gitti.Gözümde dağ gibi büyüttüğüm hüzünlerim,hayal kırıklarım gitgide silikleşiyor.Esas Adam'ın askerliğinin bitişine saatleri saymaya başladığımdan beri; sonbaharın bile ne kadar umut verici olduğunu düşünüyorum.Ne de olsa dökülen her yaprağın baharda can bulacağını biliyorum artık, büyüyorum artık...Hayat ne kadar garip; dün içimi yakan,boğazıma düğümlenen,avuçlarımın içini soğuk soğuk terleten "ölüm", bugün yerini sadece "anılara" bırakıyor ve böylelikle yaşadığım sürece; dedemi saygı ve rahmetle anmaktan,anlatmaktan alamıyorum kendimi...İzmir Efe'si nur içinde uyu, sana hep dualar ediyorum..

Tüm bunlar kafamda dönüp dururken; bir de işten ayrılma durumu var beni bekleyen.Buna ihtiyacım var.Genelde insanın "bir işe" ihtiyacı olurken, benim -işi bırakmaya- ihtiyacım var..Bu da bir işten ayrılma sorunsalı...İnanın; işten ayrılmak zincirleme kazaya kurban gitmek gibi.İyi yada kötü; alışkanlığınız her ne ise, zor zanaat azizim..Yine de kafamı dinlemeye tarifi mümkün olmayacak kadar çok ihtiyacımın olduğu şu günlerde; benim içim hayırlı olanı da bu. Zaten bu işten ayrılma meselesi de anlık bir "tükenmişlik sendromu" değil; başlı başına bir tükenmişlik sendromu benim için...Uzun vadeli planlara ihtiyacım var artık, ne de olsa bu dönem aynı zamanda "gelin yolu", anlayacağınız "evlilik arifesi"...

Kişisel eşyalarımla dolu bir çalışma masam var.Bense hepsini büroda bırakmayı düşünüyorum, benden hatıra maksat..O yüzden olsa gerek eşyalarımı koymak için kutuya ihtiyacım yok.Ayrılıklar bana hüzün verir, eşya toplamak, bir kapıdan çıkıp gitmek..Neresi olduğunun pek de bir önemi yok..Her zamanki gibi çantanı alıp çıkmak en iyisi...

Sonrasında boş zamanımın olmasını diliyorum kendime.Cumartesi Pazar akşamları Netsis kursum başlayacak, onun dışında bol bol film ve yabancı dizi izlemek, öğlenlere kadar uyumak, çeyiz alışverişi yapmak ve her daim Esas Adam'la olmakla geçer birkaç ay.Dahasında; yeni bir işe atılma ve mevzu bahis "düğün arifesinde" maddi bağımsızlığı geri kazanma çabaları :) Yepyeni bir sorunsal..

Blogum dışında bir yandan da ufak çaplı bir hobi daha edinmeye çalışıyorum.Boncuk bilezik yapımı..Henüz çok yeni ama yine de bir sürü sevimli boncuklar edindim kendime..Biraz neyin ne olduğunu öğrenince daha da dillendiricem bu konuyu :) Şimdilik küçük bir dipnot olsun istedim.

TikTak TikTak; hadi ZAMAN daha hızlı...Benim de acelem var, çabuk ilerle...

4 yorum:

  1. Önce garipseyeceksin , çok normal .. İlk işimden ayrıldığımda ve yeni bir işe başlama sürecinde ; renkten renge giren bir ruh halim vardı..
    Ama dediğin gibi ; neyin ne olduğunu anlaman , daha çok düşünmek ve kendine vakit ayırman için güzel bir zaman olacak senin için.. Dedeciğine ve benim dedeme de Allah'tan rahmet diliyorum. Benim de dedem bir hafta önce vefat etti ve acını en derinden hissediyorum.

    YanıtlaSil
  2. Herseyin hayirlisi olsun canim, insanin zaman zaman dinlenmeye ihtiyaci oluyor, hatta tembellik yapmaya bile :) Dedenin mekanida cennet olsun, sevdiklerimizi hep anilarimizda yasatiyoruz :)

    YanıtlaSil
  3. @grik. canım benim, ben de senin gibi düşünüyorum..dediğim gibi kafamı toplamaya ihtiyacım var.senin de dedene Allah'tan rahmet dilerim.zaman her şeyin ilacı..yerinde çok çok güzel anılar kalıyor..tekrar başın sağolsun dileklerimle...acını paylaşıyorum...

    YanıtlaSil
  4. @vivamakyaj insan sevdiğini kaybedince hayatta olanların kıymetini daha iyi anlıyor, bu benim ilk acım..sevdiklerimi üzmeme yetimi kazandım artık, keşke dediğim şeyler var mı dedemin arkasından..elbette var, sonuçta insanoğluyuz günahı sevabıyla..güzel dileklerin için bir kez daha teşekkürler...

    YanıtlaSil

Blogger anneler fenomen çocuklar; anne bloggerlar teşhirci mi? Neden kendime anne blogger diyorum?

Bir evin bir kızıyım. Annem ben henüz 1 yaşındayken geçirdiği yüz felci sonrasında hastalanıyor ve ömrünün sonuna kadar yardıma ihtiyaç duya...