Blogger anneler fenomen çocuklar; anne bloggerlar teşhirci mi? Neden kendime anne blogger diyorum?

Bir evin bir kızıyım. Annem ben henüz 1 yaşındayken geçirdiği yüz felci sonrasında hastalanıyor ve ömrünün sonuna kadar yardıma ihtiyaç duyacağı bir hayata adım atıyor. Bu sebeptendir ki; tek çocuk olarak kaldım ve babam, annem, anneannem, dedem hep birlikte yaşadık. Yani; 2 anne 2 baba ile büyüdüm. Sonradan; "Ama benim kardeşim yok." diye duygu sömürüsüyle bir köpek aldırmışlığım da var, o ayrı konu. Bu anlattıklarım bir romanın birkaç satırlık özeti sadece. Siz neresinden tutarsanız tutun, "ben" 📍çok büyük işler başarmış bir kız çocuğuyum, bunu bilin yeterli.

Bu blogu; caaanım oğlum Gökalp'e anılar biriktirmek için yazıyorum. Bir zamanlar; başka bir kimlikle ve başka bir yayın adresiyle buradaydım. Şimdi "anne blogger" kelimesini daha uygun bulduğum için bu şekilde devam ediyorum. Neden 🎈Bigudili Anne derseniz; dürüst olmak gerekirse bir tercih meselesi değildi. Zira; birçok kadın anne blogger'ın önüne gelebilecek kelimeleri çoktan tüketmişti. Nasıl mı? Anlatayım.

Anne günlüğü #6 oyun hamuruyla mutluluk kanunu & kanatlarım var ruhumda

Bu bir sanat eseri; birlikte oyun hamurundan yaptık ama bizim mutluluğumuza hizmet eden kanunları var. 

Ben çocukken; yazları evimizin balkonuna çarşaf asar, yere de kilim sererdi annem. Bu oyun vakti başlıyor anlamına gelirdi. O zamanın imkanları ile ne oyuncak varsa (yada bana hangilerini alabildilerse) ne var ne yok o kilimin üstüne taşır, annemle birlikte türlü oyunlar oynardık.

Çocuk fotoğraflarının sosyal medyada paylaşılması ve blogger anneler, neden instagramda kişisel blog açtım?

Ben çocuk fotoğraflarının "içerik sayfalarında" paylaşılmasını doğru bulmuyorum. Bir kere o bundan haberdar olacak yaşta mı, olsaydı nasıl karşılardı yada bebeğinin eline tutuşturduğun  oyuncağa methiyeler düzerek birkaç süslü fotoğrafla reklam parası almak📍anneliğin hangi tarafında? Bu çocuk aklı kemale erdiği zaman nasıl hissedecek? Bence asıl soru/sorun da bu. Amacım yargı dağıtmak değil.📍Herkes kendi işine baksın. 

Tek başına bebek büyüten anneler

Öyle bereketli yağdı ki o gece rahmet, şükürler olsun. Lakin; sitemizdeki panjuru veya cam balkonu olmayan nadir dairelerden birinde yaşamama, kocasızlığım da eklenince o saatte balkondan yağmur suyunu tahliye eden "tek kadın" bendim. Birkaç ev daha aynı telaşın içindeydi ama onların güçlü, kaslı, tuttuğunu koparan, babayiğit, cengaver, hayde bre pehlivan'ları vardı.📍Ya da; o an benim yerime balkonumdaki yağmur suyunu ivedilikle tahliye etme görevini üstlenecek herhangi biri benim gözümde süper kahraman olacaktı. Diğer balkonlardaki hımbılların benden üstün bir yanı yoktu, ben kendimin süper kahramanıydım. 

Anne günlüğü #5 yaşadığın hayatı ne kadar seviyorsun?

Bu blogu; caaanım oğlum Gökalp'e anılar biriktirmek için yazıyorum. Bir zamanlar; başka bir kimlikle ve başka bir yayın adresiyle buradaydım. Şimdi "anne blogger" kelimesini daha uygun bulduğum için bu şekilde devam ediyorum. Neden Bigudili Anne🎈derseniz; dürüst olmak gerekirse bir tercih meselesi değildi. Zira; birçok kadın anne blogger'ın önüne gelebilecek kelimeleri çoktan tüketmişti. Nasıl mı? Anlatayım.

Çocuklarda temizlik ve hijyen eğitimi; nasıl verilir, doğru örnek ama ne kadar doğru?

Neredeyse doğduğu günden beri her bez değişiminde poposu lavaboda yıkanan başka bir bebek var mı, bilemiyorum. Varsa da ben henüz görmedim. Bebekler için üretilmiş bunca ıslak mendili tüketen bir grup var. Evet, elini ağzını "anlık" silmeye yetecek kadar ben de alıyorum ama kullandığım miktar düşünülürse potansiyel müşteri sayılmam. 

Anne günlüğü #4 bokunda boncuk var

Engin Günaydın bir röportajında pandemi dönemi ile ilgili; benim için değişen birşey olmadı, farkettim ki benim hayatım zaten karantinada geçiyormuş demişti. İlk izlediğimde çok gülmüştüm ama sonraları aynı şeyi kendimiz için de düşünmeye başladım.

📍Pandemi başladığında 15 aylık olan oğlumla birlikte, dört duvar arasında renkli bir dünya kurmayı çoktan başarmıştık. Bundan olsa gerek; bizim için sokağın bir ucundan diğer ucuna yürüyor olmakla, dünyanın uzak bir köşesine yolculuk etmek arasında pek bir fark olmadı. Bence 2 yaşında bir çocuk için yürüdüğü yollar aynı olsa da; hayata bir şekilde karışıyor olmak yeterince büyük ve masalsı bir deneyim.