Çocuklarda temizlik ve hijyen eğitimi; nasıl verilir, doğru örnek ama ne kadar doğru?

Neredeyse doğduğu günden beri her bez değişiminde poposu lavaboda yıkanan başka bir bebek var mı, bilemiyorum. Varsa da ben henüz görmedim. Bebekler için üretilmiş bunca ıslak mendili tüketen bir grup var. Evet, elini ağzını "anlık" silmeye yetecek kadar ben de alıyorum ama kullandığım miktar düşünülürse potansiyel müşteri sayılmam. 

Gelelim bebek sabunlarına. Beni bulun. O mis gibi kokularınızla, yağmur gibi yağın üzerime. Ben Gökalp'in elini ağzını hep sabunla yıkıyorum. Islak mendiller iyi hoş ama sanki yeterince temiz olduğunu düşünmüyorum. Yani📍biz yemek yedikten sonra ellerimizi ıslak mendille mi siliyoruz? Neden yetişkinler için ıslak mendil furyası yok mesela? Sorun ıslak mendillerde mi yoksa kolaya kaçan annelerde mi?

Gökalp ilk doğduğu günden beri; bebek bakımıyla ilgili, ben onun yerinde olsam nasıl rahat ederdim diye düşünüp, ona da aynı şekilde yardımcı oluyorum. Yemekten sonra ıslak mendil bana yeterli gelir mi, hayır. O zaman Gökalp'in de ellerinin sabunlanması gerekir. 

2 yaş bilinci, muazzam birşey. Sanki o doğumgünü pastasını üfler üflemez o bilinç otomatik olarak yükleniyor.📍2 yaşına girdiğinden beri; bazı kararlarımın Gökalp üzerindeki etkilerini artıları ve eksileriyle gözlemlemeye başladım. Malum; adam olacak çocuk benim oğlum. Bilinç sahibi. Hem de 2 yaş.

Mahallemizde güvercinlerin mesken tuttuğu bir park var. Her gezmeye çıktığımızda oraya bir uğruyor, güvercinlere buğday atıyoruz. Hoş; 1 yıldır dolaştığımız yerler hepi topu kuşlu park, çocuk parkı, ana cadde ve ana caddenin bir üst sokağı; yani evimizin yolu. 

Geçenlerde yine kuşlu parka gittik. Gökalp'in elini "sadece orada" çimlerin üstünde bırakıyorum. Gönlünce koşup eğleniyor, kuşlara mama mama diyip elinde buğdaylarla zorla besliyor😀 Çatlayacak o kuşlar birgün vallahi. Hepsini atma anneciğim diyorum, yok. Atacak hepsini,📍ya hep ya hiç. Allah'tan balığımız yok ya da Allahtan kuşlar ne yediğini biliyor. Yoksa halimiz nice olurdu...

Gelelim olaya; herzamanki gibi çimlere vardığımızda elini bıraktım. Tabi yine bir sevinç, bir koşturmaca. Birisi  şehriye çorbasını bildiğin yere boca et'miş. Öbek halinde duruyor'muş.📍Peki o öbeğin tam ortasına, sevinçle koşuştururken bir anda şehriyeleri yerden yukarıya ağır çekim puflatarak hangi çocuk düştü dersiniz? (Olacak şey mi ya... Çocuklar kuş kovalıyor orda, zaten bir karış alanda kaç çocuk birden mutlu olmaya çalışıyor. Sevaba mı girdin, günaha mı Allah bilir.)

📍📍📍Gökalp çıldırdı.📍📍📍1 paket ıslak mendil bana mısın demiyor. Paçası olduğu gibi şehriye. Pantolonu kirlendi diye topallayan bir çocuk gördünüz mü hiç? Görmek istemezsiniz. Gülmekle ağlamak arasında hiç bu kadar net sıkışmamıştım. 😀

Eve varasıya kadar ne çektiğimizi ana oğul bir biz biliriz.

O kıyafetler acilen çıkartıldı, banyo yapıldı. Sabunlanıldı, şampuanlanıldı.

Sakinleştik, yorgun argın öğle uyku'muza yattık.

Yattık yatmasına da; sonrasında benim bu zamana kadar aldığım kararları sorgulama sürecim başladı.

📍Şimdi ben her fırsatta suya sabuna dokunmasaydım, acaba bu çocuk kirlendiğinde sinir krizi geçirmeyebilir miydi?📍

Ya da belki daha çok ıslak mendil kullanılmalıydı. Ama; belli ki sorun ıslak mendillerde değildi.

📍📍📍Kolaya kaçan annelerde kabahat olduğu gibi, fazla zorlayan annelerde de kabahat vardı...📍📍📍