Bebeğim ameliyat oldu

 

Ben iyi bir anne miyim diye kendimi sorgulamama neden olan bir kaza yaşamıştık, buradan okuyabilirsiniz. Kulak çubuğu kazasından sonra herşey normaldi. Acildeki doktor yarın polikliniğe götürün diyince; evimize ve normal hayatımıza döndük. Gökalp'in neşesi yerindeydi. Herşey yolundaydı. Ertesi sabah kulak burun boğaz polikliniğine gittik. Doktorun kulak zarında travmatik hasar var dediği andaki hislerimi tarif etmem mümkün değil. Kulak zarı tedavisinde ilk 48 saatte uygulandığında kulak zarının iyileşme şansını arttıran ve sürecini hızlandıran basit bir operasyon varmış. Kulak deliğinden mikrocerrahi ile yapılıyor.

Ben iyi bir anne miyim

Suya olsa anlatacaktım. 

Gökalp'in uzun süredir kendini geriye atma huyu var. Bunu üzülünce, sevinince, aklına birşeyler gelince bir anda ve sert bir şekilde yapıyor. Birçok kez mutluluktan; burnuma tersten kafa atıp, gözümden yaş getirmişliği var.

Birlikte uyumak; bebeğin odası ne zaman ayrılmalı

 

Gökalp doğduğu günden beri birlikte uyuyoruz. Oğlum 2 buçuk aylıkken; babası yurtdışına çalışmaya gittiğinde,  biz yine beraberdik. Serhat döndüğünde ise ortamızda yatıyordu. Şimdi tekrar 2 yıl boyunca babası yurtdışında olacak ve 2 yaşına az bir zaman kalan oğlumla; karşılıklı memnun olduğumuz sürece yatağımızı ayırmayı düşünmüyorum.

Ölmeden önce yapılacak 3 şey

 

Ölümün olduğu bu dünyada hiçbir şey çok da ciddi değildir aslında." der Franz Kafka. 

Gerçekten öyle mi, yoksa biz öldükten sonra yaşamaya devam edecek bir eser bırakmayı başarabilirsek; bir şekilde varlığımızı sürdürmüş olacak mıyız?

İyi bir evlat yetiştirmiş olmak mesela. Öldükten sonra bir şekilde; onun her doğru adımının bir parçası olmaya devam etmek gibi. 

Belki bir şiir yazmak, belki de bir şairin; Nazım'ın Piraye'si olmak. Ne için yaşıyorduk biz, ciddi ciddi biliyor muyuz?

Oğluma notlar #2 nenenden mektup var

78 yaşında evlat acısıyla yaşamaya çalışan bir kadını hayata bağlayan en güzel şey sensin oğlum. Torununun çocuğunu gördüğü için hergün Allah'a şükür ediyor. Bir de rahmetli anneciğime dualar...

İki gün önce bu not defterini elime tutuşturdu. "Benim yakındır artık heralde, sizden ayrılacağım diye üzülüyorum. Gökalp'ime; seni çok severdi, seninle hep oyunlar oynardı diye nenesini anlatın." dedi. 

Babasız çocuk büyütmek

Bir bebeğin 13 ay içinde ne kadar büyüdüğü, geliştiği, dönüştüğü; öğrendikleri ve başardıklarıyla hayatın gerçek anlamda bir parçası oluşunun "tek başına" mimarıydım ben. Bu sırada eşim de Bagladeş'te prestijli bir projede mimardı.

Eşim döndüğünde; Gökalp iyice büyümüş, hayata daha çok karışmaya başlamıştı. Babası kundakta bıraktığı oğlunu; neredeyse düz duvara tırmanır vaziyette bulmuştu.

Eski bir fotoğraf hikayesi

Annem öldükten sonra Bürge bir fotoğraf gönderdi. Annem lohusa yatağında, kucağında ben; maailece fotoğraf çekilmişiz. 

Esin teyzem anneannemin manevi kızı; Bürge ve Aybike'nin de annesi. Aybike ismine münhasır ay gibi güzel bir kız. 8 yaşında lösemiden kaybediyoruz onu.

Ben hiç hatırlamıyorum, ne Aybike'yi ne de Esin teyzemin acılarını. Ben aklı kemale erecek yaşa gelesiye kadar; Esin teyzem dışarıdan bakıldığında yaralarını sarmış, en azından öyle gözükmeyi başarmış bir kadındı. Aybike'den hiç bahsedilmemişti bana. Tek bildiğim öldüğüydü işte.